Κοίταζα
(Born in Chicago, Paul Butterfield Blues Band)
…φωτο από άλλα μπλογκς, που έχουνε το γραφείο τους, και θάμαξα πόσο καθαρά και τακτοποιημένα ήτανε. Εμένα, πρέπει να προσέχεις τι τραβάς, διότι ισορροπεί στοίβα επί στοίβας πάνω στη στοίβα, και έχει τα πάντα: ματάκια για το κακό σας το μάτι, συνδετήρες (κουτί), νερό (μπουκάλι πάνω στον πρίντερ), φωτογραφίες παντού, τηλεόραση μικρή (με γ….νη κεραία που πρέπει να προσέχεις πού πας), τηλέφωνο, συρραπτικό, περφορατέρ, αριθμοκομπιουτεράκι (ροζ με στρας), μπιζού (δυό-τρία μπωλ), το ντι-λινκ, έναν μικρό Βούδα, μια κούπα, ένα πιάτο, τα αέριους για την αλλαεργία, τρία κουτιά με χαρτιά και ψιλολοίδια, δύο θήκες με στυλό και μολύβια (φετίχ, μην τα αγγίξει κανείς), σι-ντί, ημερολόγιο, χαρτιά/χαρτιά/χαρτιά, ένα λουλούδι από Χριστουγεννιάτικη διακόσμηση, μια μπάλα που κάνει γκλιν-γκλιν για ηρεμία, κρέμα σε μια δόση δώρο με περιοδικό, μια κάρτα, βιβλία, καθρεφτάκι, τσμπιδάκι για τα φρύδια, μανόν κόκκινο, ένα μίκυ-μάους, ένα δημοσιογραφικό κασετοφωνάκι, ένα σταντ για να βάζεις χαρτιά και να τα βλέπεις δίπλα σου ενώ γράφεις, γυαλιά ηλίου (δύο ζεύγη, και τα ‘ψαχνα), κινητό, άλλο κινητό, πούδρα (!), τσιγάρα, σπίρτα, αναπτήρας, μια κόκα-κόλα από αντίπροχθες, μια γόμα, μια ξύστρα, μια βάση φωτογραφικής μηχανής, σελιδοδείκτες, μια σακκούλα χρυσαφιά για δώρα, patches για τον επιχείλιο έρπητα, κορδέλλες, βαρίδι για τα χαρτιά, κάμερα για το σκάιπ, περιοδικά, φάκελλοι…ουφ! αυτά, βαρέθηκα. Περίπου έδωσα μια ιδέα. Άντε, πάω να συνεχίσω.
9 Φεβρουαρίου, 2009