Άρωμα γυναίκας
(Single ladies, Beyonce)
Άρωμα γυναίκας, το άλλο μισό του ουρανού και λοιπές παπαρογλίτσες θα ακουστούν σήμερα καλοί μου και αγαπημένοι αναγνώστες. Ο κάθε σίχαμας που την πέφτει ασύστολα, που πιστεύει ότι πρέπει να του “περνάει” γενικώς, και η κάθε σιχαμένη που έχει καθίσει για επαγγελματικούς λόγους σε όλο το ανώτερο προσωπικό του τόπου εργασίας, όποια μισεί το φύλο της, όλοι αναντάμ παπαντάμ θα τολμήσουν να ευχηθούν χρόνια πολλά και να πουν διάφορα δακρύβρεκτα και ανόητα και ληγμένα και δεκαρολογικά. Θα πούνε για τα προβλήματα στην εύρεση εργασίας και τις αμοιβές, οι αρσενικοί αισθανόμενοι ανακούφιση που η μανούλα τους τους έκανε μικρομοριακούς και οι θηλυκές με ευγνωμοσύνη που η μανούλα τους τους έμαθε τι εστί ανωτάτη πουτανική και μάλιστα σε επίπεδο διδακτορικής διατριβής. Πώς θα μπορούσαν να είναι αλλιώς όλοι αυτοί, κι ακόμη περισσότεροι που βλέπουμε στους τόπους εργασίας;
Βλέπουμε πώς ανατρέφονται τα παιδιά, και από τι ψυχοπαθητικάρες, ήδη στα πάρκα και τις παιδικές χαρές: τη λύπη και τη λύσσα των μανάδων που έχουν κορίτσια, τον υποτιθέμενο θρίαμβο των άλλων με τα αγόρια. Και φυσικά το αν και πώς εκπαιδεύουν τα παιδιά τους -πράγμα στο οποίο η γράφουσα έχει παρέμβει πλείστες όσες φορές (χεχεχε)… Βλέπουμε τις οχιές στη δουλειά μας, δεν είναι πάντοτε ο άνδρας ο εχθρός. Μπορεί κάλλιστα να είναι το γέρικο μ*..ί που μας χαμογελάει απ’ το διπλανό γραφείο, και μας κλέβει το άρθρο και το δημοσιεύει αλλού ως δικό του, και μετά αυτό εξαφανίζεται από συρτάρια και κομπιούτερ ωσάν να μην υπήρξε ποτέ. Μπορεί να είναι το αγράμματο και άνευ ΑΛΗΘΙΝΩΝ (γιατί κι εγώ είμαι ο Πάπας σε περίπτωση που δεν το γνωρίζατε) προσόντων τσόλι που ανέλαβε θεσμικό ρόλο και καλοτρώει εις βάρος όλων μας απ’ τον κρατικό κορβανά με την παρέα των υπόλοιπων παρασίτων που έφερε μαζί -φυσικά. Μπορεί να είναι η δαρμένη, παρατημένη, κακογ**..νη που θεωρεί ότι η άτιμος κενωνία ένεκα η αδικία της δίνει το δικαίωμα στη βία με όποια μορφή κι αν προκύψει. Μπορεί να είναι η μαντηλοφορεμένη που κυκλοφορεί στους 40 υπό σκιάν πίσω απ’ τον τσικλεβένταρο μπαμπουλωμένη στα μαύρα μέχρι τ’ αυτιά.
Μπορεί να είναι οποιαδήποτε “όμοιά” μας (καλά αυτό δεν υπάρχει, χάριν ρητορείας και μόνο ποιητική αδεία χρησιμοποιείται εδώ) που εκμεταλλεύεται τα αλληλέγγυα φεμινιστικά μας αισθήματα. Μπορεί να είναι η παρανοϊκή και κακάσχημη δήθεν “Μπάρμπυ”/Baby Jane με τα όνειρα και τις φιλοδοξίες της μάνας καρφωμένες στο εγγράμματο ή μη κεφάλι της. Μπορεί να είναι η γυναίκα που γερνάει και μισεί όσες είναι νεότερες. Μπορεί να είναι η κομπλεξική που μισεί όσες είναι καλύτερες, αλλά έχει διά συκοφαντίας και μ*…ίου τον τρόπο να προσπαθήσει να αποδείξει το αντίθετο. Εν ολίγοις, δε χρειάζονται γιορτές και εμποροπανηγύρεις, γιατί δεν είναι κανένας άγιος που γιορτάζει, είναι άνθρωποι με όλες τις αδυναμίες και τη βία.
(2013)