Γάμοι
(Ashes to ashes, David Bowie)
Βρε λύσσα κακιά αν επιτρέπει τους γάμους ομοφυλοφίλων ο Ύψιστος…Αυτιάς και Παπαδάκης, καθώς και οι χρόνιοι επισκέπτες των τηλεκαναλοπαραθύρων, δώσ’ του να αναλύουν τις Γραφές! Λες και περνάνε τόσο καλά οι παντρεμένοι, που δε θέλουν να τους κλέψει κανένας την πατέντα…Λοιπόν, οι παντρεμένοι είναι -στην πλειονότητα- μια σιχαμένη κατηγορία ανθρώπων που βαριούνται, έχουν γεράσει πριν την ώρα τους, είναι κακόγουστοι στη ζωή τους όπως ο φραπές απάνω στο ρέλι του μπαλκονιού, ντύνονται σαν τον κακό τους και τον ανάποδο, είναι πάνχοντροι, ζηλιάρηδες, και θέλουν όλοι να πάθουν το ίδιο κακό μ’ αυτούς. Επίσης, έχουν πεθερές, κουνιαδομπατζανάκια, συνυφαδογαμπροξαδέρφια, οικοπεδάκια στα Σπάτα, αυθαίρετο στα Σπάτα, τρώνε παγωτό στη Λούτσα, και επιδεικνύουν φασαριόζικα παιδιά, χοντρά, αγενέστατα, που όνειρό τους είναι να τα δούνε να τα σπάνε στη Βίσση (είπαμε είναι αειθαλής η γιαγιάκα), να οδηγούνε χρεωμένο κάμπριο και να πετάνε τη γόπα πριν μπούν στο προαναφερθέν κάμπριο φορώντας βερμούδα, σαγιονάρα και καπελάκι με το διαφημιστικό του Άκτωρα, το οποίο κάμπριο -για να μην ξεχνιόμαστε- είχαν παρκάρει εκεί που απαγορεύεται. Αν λοιπόν η κοινωνία είναι ομοφοβική, ιδού ευκαιρία για τιμώρηση των αμαρτωλών: να παντρεύονται, και να απατούν ο ένας τον άλλο με τους κουμπάρους που θα έχουνε τα ίδια χάλια με τους νιόπαντρους. Και να παίρνουν και το όνομα του άλλου: Πάλλης-Πετραλιάς, Παπαδόπουλος-Κασιδόπουλος, Μουργέλας-Βαρέλας και λοιπά γραφικά.
4 Ιουνίου 2008