City Journal
(Helter skelter, the Beatles)
Μεσημέρι, φθηνό σούπερ-μάρκετ με επιμονή στα γερμανικά οικολογικά γιαούρτια, μια σεβαστή ουρά στο ταμείο (“Χριστίνα έλα ταμείο 2!”), και το μάτι μου (ό τα πανθ’ ορά), “πιάνει” τον μικρό, μουσικομάγειρα του Άλφα, Ευτύχη Ρατατούη, να ψωνίζει φρούτα. Σεμνός, τρέμοντας την αναγνώριση της υπερδιασημότητάς του, έπεσε στη μέγγενη λαικής κυρούλας (πόσο θα ‘θελε να τον είχε σταματήσει ο νέος ιδιοκτήτης και μεγαλομέτοχος του καναλιού του, από τη Γερμανία!), να τον ρωτάει “καλέ, εσύ δε μαγειρεύεις πια;” κι εκείνος κοκκινίζοντας να απαντάει “πώς, σήμερα το απόγευμα αν κοιτάξετε, θα με δείτε”. Λέω κι εγώ, γιατί φοράει δυό στρώσεις μέικ-άπ μεσημεριάτικα στο σούπερ-μάρκετ το παληκάρι…Από γύρισμα ήρθε! (Και δεν είχε τρία λεπτά να ξεβγάλει πούδρες, μολύβι, μάσκαρα και το επαγγελματικό μέικ-απ που κάνει μπαμ από δύο χιλιόμετρα…) Μου ‘ρθε να κάνω κι εγώ την αγνή θαυμάστρια και ν’ αρχίσω να του ζαλίζω τον έρωτα με ερωτήσεις περί μαγειρικής και με τις γνώσεις μου στον τομέα αυτό, αλλά το λυπήθηκα το παιδί το αμούστακο με τη σκιά, πλήρωσα τα γάλατα (γαργάλα τα), τα γιαούρτια και τη συλλογή Μπάρμπα-Στάθη (φοριέται σαν κόσμημα και στο δεξί), κι έφυγα…
2008