Chez Chenille (souvlakerie) και Chez Cheveux (boulangerie)
(Funky cold Medina, Tone Loc)
Μετά τις κάμπιες που σουλάτσαραν στη σαλάτα της σουβλακερί της οδού Ομήρου, πέρυσι, για την οποία έχω γράψει στο μπλογκ αμέσως μετά το συμβάν, ήρθε και το ψωμάδικο Απολλώνιον να προστεθεί στη λίστα: μια τριχάρα μέσα στο καταίφι-γαλακτομπούρεκο… Όταν πήγα να τους επιστήσω την προσοχή στο γεγονός και να πω να προσέξουν μην και ξανασυμβεί γιατί έχουν κι ένα όνομα, μου παρουσίασαν τους δύο ζαχαροπλάστες, και δεν ήξερα να κλάψω ή να γελάσω, διότι μου έδειξαν πόσο κοντοκουρεμένοι ήταν και πώς γινόταν η τρίχα μέσα στο γλυκό μου να είναι τριχιά; (μακριά δηλαδή). Τους είπα, θα σας την έφερνα, αλλά ξέρασα πάνω στο πιατάκι μόλις το κατάλαβα, και δεν γινόταν να το πάω προς περαιτέρω εξέταση το ξεμαλλιασμένο και καταξερασμένο σκεύασμα. Και μου είπαν (με μια δόση τσιγκουνιάς): “Δηλαδή δε θα ξαναφάτε το καταίφι μας; Να μη σας κεράσουμε ένα;” “Όχι,” λέω,”ούτε συζήτηση, ούτε να το βλέπω ζωγραφιστό.” Ησύχασε ο χριστιανός. (υποκατάστημα, όχι του Συντάγματος.) Δε θα ξεχάσω ότι όλο και μου ‘δειχνε τους…κουρεμένους σαν Γάλλος αντιστασιακός μετά τη Γερμανική κατοχή τις κουρεμένες που συνεργάστηκαν με τον εχθρό. Κι αυτοί, δυό μαντραχαλαίοι, κοιτάζανε μια εμένα, μια ο ένας το μαλλί του άλλου, μαι το αφεντικό.
2011