Εδώ το καλό Νάσοναλ Τζεογκράφικ! Διαλιέχτεεε! Σήμερις έχουμε έργο για τα
κουνούπια.
(Low Rider, War)
Τα κουνούπια φίλτατοι χωρίζονται σε διάφορα είδη:
1. counoupous klapsiaricous tabletensis: αυτό που άμα βάνεις την ταμπλέτα, συνεχίζει να πετάει από πάνω σου κλαίγοντας που δεν το άφηκες να σε πιεί το αίμα. Στο τέλος βαριέται και κοιμάται απά στον τοίχο, οπότε και μπορείς να το κάνεις χαλκομανία με το διαφημιστικό ΙΚΕΑ.
2. counoupous draculensis-draculensis μοβόρικο και επίμονο, κάνει γιουρούσια με πολεμικές κραυγές “Τζερόνιμο”, “Αέρα”, “Ωωωωααααα” και “Μπζ”. Αν δει ότι κρύβεσαι κάτω απ’ τις κουβέρτες, γίνεται τούρκος και στήνει καραούλι μέχρι να βγεις. Ποταπό και τρισάθλιο, τσιμπάει ό,τι εξέχει, συνήθως το μικρό δάχτυλο που κρατάει την κουβέρτα, και γίνεται “τούμπανο”.
3. counoupous pantherus είναι το κουνούπι που δαγκώνει σάρκες, και που το καταλαβαίνεις απ’ το θόρυβο των φτερών και βεβαίως απ’ το βάρον άμα κάτσει πάνω σου. Δεν το πετυχαίνεις εύκολα, οπότε καλύτερα άσε το περιοδικό, αλλιώς θα γελάνε όλοι ότι δέρνεσαι μόνος σου. Οι δαγκωνιές του φέρνουν τσούξιμο και πόνο ενώ αυτό γελάει σατανικά μουαχαμπζ μουαχαχαχαμπζ μουαχαχαχαχαμπζ. (Στο λαιμό να του κάτσει.)
4. counoupous discreetensis τσιμπάει λίγο από δω, λίγο από κει, δεν ξέρει τι θέλει, και συνήθως προτιμάει πολλαπλά μικρά τσιμπήματα σε μέρη που σε κάνουν να βλαστημάς αγαπητέ αναγνώστη, όπως καλά γνωρίζεις, μην κάνεις τον ανήξερο: ανάμεσα στα δάχτυλα του ποδιού, στην πατούσα, στο εσωτερικό της παλάμης, στη φάλαγγα ακριβώς των δακτύλων ώστε να μην κλείνει το χέρι σου μετά και επίσης να πρέπει να σου κόψουνε τα δάχτυλα για να βγουν τα δάχτυλίδια (ώστε να πάρεις το περιοδικό και να κοπανάς το κουνούπη στα σανίδια.)
5. counoupous trypanensis vrakozonus είναι ο κούνουπας που η προβοσκίδα του περνάει το τζην το παντελόνι, και το βρακί μαζί με λάστιχα, φακαρόλες και ζώνες. Βάνει ούπα και ρουφάει το αίμα σου με το μπουρί που ‘χει στη μούρη, και μετά λες “γιατί με τρώει ο βρακής;” και κοιτάς ακριβώς στη ραφή παντελονιού και βρακέος -γιατί ο κουνούπης το αλφάδιασε το δάγκωμα- κι έχεις σπυρί ολόδικό σου που θα σε τρώει καμιά δεκαριά μέρες, καθότι είναι το μέρον άβολο, και ξεχνιέσαι και το ξύνεις ασυναισθήτως (αλλά δακρύζεις κατευθείαν και γίνεσαι συναισθήτως, θυμάσαι και αρχίζεις τα γαμοσταβρίδια.)