Οικονομική κρίση
(La Chancla, Sonora Maracaibo)
…αγγίζει λένε τον λαμπρό ελληνικό τουρισμό. Δε θα γεμίσουν τα εστιατόρια και τα ξενοδοχεία και βάϊ βάϊ βάϊ. Με όλη την καλοσύνη και τη συμπάθεια προς τον συνάνθρωπο που με διακρίνει, λέω μη σώσουνε και γεμίσουνε.
Άθλιες κατασκευές, στριμωγμένα δωματιάκια για να βγεί ένας ακόμα λουτροκαμπινές, υπερτιμημένες υπηρεσίες (κατέβα να πάρεις τον καφέ που θα στον φέρω και στο δωμάτιο, είχες και σπίτι σου ρε μαλάκα;!), άθλιο φαγητό πνιγμένο στις λαδάρες (ενίοτε αμφίβολης ποιότητας), καρατσιγαρισμένα, τρως και οι αρτηρίες σου αρχίζουν και σφυρίζουνε τατού τατού σαν ασθενοφόρο (μη μας πουσάρεις άλλο μπάρμπα), και το στομάχι μιλάει ρομποτικά (αναγνώριση: πατάτα προκάτ, συναγερμός, ίου ίου, κόκκινος συναγερμός, ακολουθεί λάδι ταγκισμένο, αναγνώριση, εχθρός στο επίπεδο Β’, ground control to major Tom, σε βλέπω να κάνεις orbits γύρω απ’ τ’ αστεράκια και μετά θα λέμε Major Tom was a junky, κρέας με μακρά καριέρα στο βαριετέ και την επιθεώρηση (όχι της υγείας-Νομαρχίας) κατεβαίνει, ύποπτη ουσία λιπαρή, κρέας που άλλαξε γνώμη και καριέρα από βραστό σε ψητό, σε κοκκινιστό, σε καμένο και μετά έγινε φούρνου με πατάτες κρύες ζεσταμένες στο μικροκυμάτων…Πυρ γαστρικών υγρών, ιου ίου η σειρήνα- “μα τι έπαθες Γιώργο μου; Καλέ τρώγαμε και τού ‘ρθε ταμπλάς…!) Να κλείσουν τα ρημάδια, ακόμα θυμάμαι την πόρτα του μη εξαεριζόμενου (στο θεό σας! καλοί μου άνθρωποι) δωματίου στην Ύδρα, που άνοιγε στη μέση όπως στο στάβλο, και καθόσανε και σε χαστουκίζανε οι περαστικοί, χώρια την αδιακρισία, είχαμε γίνει το ένα μας με το νησί, ούτε αυτοί είχανε ιδιωτικό χώρο, οι περαστικοί, ούτε εμείς, γιατί για να μη σκάσουμε, καθόμασταν με το μπερντέ και τα πάντα ανοιχτά. Μ’ αρέσει να βλέπω ξενοδόχους και μαγαζάτορες της αρπαχτής να κλαίνε στα σόου του Ευαγγελάτου και των αποδέλοιπων στην τηλεόραση.
«Συνάντησε το μύθο σου στην Ελλάδα»;;! τι λέει καλέ ο υπουργός Άρης; Απ’ τον Άρη κατέβηκε; Μήπως είναι απ’ τα πράσινα ανθρωπάκια που φοβάται ο Χαρδαβέλλας; Στην Ελλάδα θα συναντήσεις τη σαλμονέλλα σου, τους μύκητές σου στα σεντόνια και τις πετσέτες, την αρτηριοσκλήρωση απ’ τα κακοτηγανισμένα, την πίεση 23 η μικρή απ’ τη γαιδουριά των ξενοδόχων και λοιπών που δεν φταίνε ποτέ και σε τίποτα, αυτά θα συναντήσεις και πάλι καλά να λες.