Η ντόπα
(Να ‘χαν οι καρδιές αμπάρες, Μάκης Χριστοδουλόπουλος)
Όποιος πίστεψε ότι ο άνθρωπος τρέχει σαν το τσιτάχ, σκαρφαλώνει σαν ταραντούλα, και πηδάει όπως ο λεμούριος, είναι μεγάλη ψωνάρα, και του αξίζει να παριστάνει τον έκπληκτο για τη ντόπα που κυλάει στις επιδόσεις των Ελλήνων και λοιπών αθλητών. Και τι ωραία μούτρα κάνει το ντοπέ: σπυριά, μούσκουλα που σπάνε τα κουμπιά, τα φερμουάρ και ότι πάει να τα περιορίσει, κάνει τη φωνή λιγάκι “δε μου πέρασε ο πονοκέφαλος αλλά και μένα στ’ αρχίδια μου γιατρέ”, και μοιάζει εφ’ όρου ζωής η καλλονή που τα παίρνει με τον Τζίμη τον Τίγρη, αλλά στο πιο αντρουλέ. Οι Ολυμπιακοί είναι όπως η Γιουροβίζιον, οι Άγγελοι του Τσάρλυ και ο Ρουβάς παλιά: ενδιαφέρουν και διασκεδάζουν τα ανήλικα από εννιά μέχρι δεκατεσσάρων. Οι υπόλοιποι συμμαζευτείτε.
Αυγούστου 21, 2008