Η εποχή της αμοιβάδας
(Mister Garvey, Burning Spear)
Είναι αδερφάκι μου βαριά τα βράδια έτσι κι είσαι στην ανάρρωση απ’ τη γριπόνγκα, κι έχεις το φόβο μην ξανακολλήσεις, και δεν πλησιάζεις άνθρωπο, “παρακαλώ μην πλησιάζετε, με συγχωρείτε δεν ήμουν πάντα έστι αντικοινωνική, χειρότερη ήμουν, αλλά έγινα καλύτερος άνθρωπος μετά από πέντε κουτιά αντιβιοτικά που με κάνανε και κούκλα, και γι’ αυτό μείνετε μακριά, μη σας σφυρίξω τίποτα γαλλικά για τις θειάδες σας”, και λες ας κάνω ένα σιχαμένο ζάπινγκ, θα κατρακυλίσω Άγιε μουΠατάπιε στην αμαρτία, αλλά δε γίνεται αλλιώς, μέχρι να πάρω θάρρος και ρυθμό, έτσι κλεισμένη που είμαι, κάτι πρέπει να κάνω να το γλεντήσω κι εγώ.
Κι εμφανίζονται μέσα απ’ την τιβί κάτι στεγόσαυροι, κάτι τέρατα απ’ την Πλειστόκαινο περίοδο, τέτοια θυμόντανε οι άνθρωποι ότι κυκλοφορούσανε γύρω τους την μακρά εποχή της κυριαρχίας της αμοιβάδας και των μονοκύτταρων οργανισμών στη γη και φρίττανε, και πλάθανε μύθους για τέρατα και σημεία. Δεν ήτανε αληθινά τέρατα, πρόγονοι των τηλε- αστέρων ήτανε. Είδα και δεν το πίστευα, λέω παρενέργειες απ’ τα εισπνεόμενα είναι, είδα λέει τον Ευαγγελάτο, να ‘ ρχεται με το μαλλί του κοράκου, πνιγμένο στο τζελ όπως τον θυμόμουνα προ εικοσαετίας, να παρουσιάζει εκπομπή δήθεν σαν το πιο φρέσκο και πρωτότυπο προϊόν της τηλεόρασης. Είδα και την Ανατροπή, και μυρηκάζανε στα τέσσερα στομάχια του μυαλού τους ζωντανά απολιθώματα, απομεινάρια άλλων εποχών, πρώην αξιωματούχοι από δυναστείες χαβαλεδιάρικες της προκαταστραμένης Ελλάδας (πώς λέμε προϊστορικής), αθρώποι που είχαν υπουργέψει αλλά κανείς πια στην εποχή της Ντρούνα και της καταστροφής δε θυμάται γιατί και πότε.
Και μιλούσανε όλοι αυτοί και βατράχια έβγαιναν απ’ το στόμα τους, και θρηνούσαν για την κατάπτωση του πολιτικού συστήματος, και σύστηναν τον εαυτό τους για λύση του προβλήματος, και η θλίψη και τα δάκρυα κυλούσαν απ’ τα μάτια των τηλεθεατών, και ευτυχώς υπήρχε η προφητεία για το γιο της Σάρα Κόννορ που θα νικούσε τους τυρανόσαυρους, και παρηγορηθήκαμε. Και μετά, όλη την ημέρα, απ’ το πρωί, ίσαμε τα μεσάνυχτα, όλες οι εκπομπές παίζανε αποσπάσματα από άλλες εκπομπές, κι αυτό ήταν τρομερό, γιατί όπως κάνανε όλοι πλάκα με τα ίδια ακριβώς πράγματα, ήταν σαν να είχαν ανοίξει και οι εφτά σφραγίδες και να μας βάζανε σφραγίδα στο μέτωπο ημών των τηλεθεατών που έλεγε “Μαλάκας-γ…τον την ημέρα της κρίσεως”, και καλά έκανε. Απ’ το πρωί μαγειρεύανε, βογγάγανε πάνω απ’ τις κατσαρόλες, και λέγανε της πού..ς το χαβά, και βάζανε αποσπάσματα από άλλες εκπομπές, έτσι που μέχρι το απόγευμα, όλα τα χθεσινά αποφάγια είχαν αλεστεί και ξαναταϊστεί με το ζόρι, ξεράσματα και χημικά γεύματα, σαν εστιατόρια της συμφοράς απ’ αυτά που πάει και τα κάνει πιτσερίες περιωπής ο Μποτρίνης. Και μαγείρεμα, και συνταγές, και δώστου τα ξεροκούκια να τα φας μαγειρεμένα στην εξοχή με καμφορά, σμύρνα και λίβανο θα είσαι πολύ χάϊ, και μπορεί να βγάλεις κωλάρες ή να γίνεις στικτός σαν τους μάστερ σεφ αυτής της χώρας. Και παίζανε και σήριαλ τρομακτικά, επαναλήψεις των επαναλήψεων, και καινούργια φρικαλέα, σαν φάρμακα κατεπειγόντως για τον ασθενή που χρειάζεται εμετικό. Σε ένα απ’ αυτά, κάτι άχρηστα και άθλια παιδιά ξαναγυρνάνε στην έπαυλη των αποτυχημένων γονιών τους, και 35 άνεργοι περνάνε ζάχαρη στην καρασπιταρόνα, που λες δεν μπορεί, δίκιο είχε ο Πάγκαλος, μαζί τα φάγανε οι τσόγλανοι.
Η παρέλαση από τσόλια δε σταματάει εκεί, έχει κι άλλα ανάλογα πονήματα ο μπαξές. Και βεβαίως την τιμητική έχουν τα φωτορομάντσα, η ελληνική τηλεόραση έχει γίνει ένα ατελείωτο Ντομινό και Φαντάζιο. Και μάλιστα στα Τουρκικά. Μαντηλοφορεμένα σιχάματα απ’ αυτά που σιχτίρισε ο έρμος ο Γιλμάζ Γκιουνέϊ πριν πεθάνει πριν την ώρα του, απ’ τα βάθη της άγριας Ανατολής, και μουστακαλήδες που λες “να θυμηθώ να πω στον ανηψιό της κυρα-Ευλαμπίας να μην περάσει από ‘κει γιατί είναι κι ευαίσθητο παιδί,” σε ιστορίες τάχα μου εξευρωπαϊσμένης πλην παραδοσιακής συμπεριφοράς, και ηρωοποιημένα στερεότυπα σαν να γύρισε ο χρόνος πίσω τουλάχιστον μια πεντηκονταετία. Ευτυχώς η τιβί δεν είχε “φαντασμαγορικά σόου” τύπου “μέτρα τα φασόλια στο αυτοκίνητο και μετά προσκύνα την παγιέτα του σκυλιού στην πίστα”, είχε όμως σούπερ-κακιασμένους παρουσιαστές που μετά βίας ανέχονται αυτό που κάνουν, αυτοί ήταν πλασμένοι για άλλα πράγματα, αλλά ας όψεται που τώρα πιάσανε κορόϊδα τους βλαχο-ιδιοκτήτες των καναλιώνε κι είναι η ευκαιρία να κάνουνε μπαγιόκο.