Πίνακας προγραφών (μισανθρωπίας το ανάγνωσμα)
(Move Over, Janis Joplin)
Ακολουθώντας τα βήματα του μεγάλου Ρωμαίου πολιτικού Σύλλα, αναρτώ τους κάτωθι προγραμμένους (κι αλλοίμονό τους έτσι κι έρθω στα πράματα -σύνδρομο του κάνε με πρωθυπουργό για μια μέρα). Προγεγραμμένοι θεωρούνται:
-οι κουφάλες που περνάνε μπροστά σου στο λεωφορείο, σκάλα του μετρό, πόρτα του μετρό, ουρά για ταξί
-οι πείσμονες που στέκονται αριστερά στη σκάλα του μετρό κλείνοντας τη δίοδο ασφαλείας και ταχείας κυκλοφορίας
-οι άπλυτοι που σηκώνουνε το ξερό τους και κρατιούνται απ’ τη χειρολαβή. Να τους αφαιρείται το δικαίωμα, και ει δυνατόν, να στέκονται απάνω σε σαπούνι στα μέσα μαζικής μεταφοράς (για να δούνε τι θα πει τριπλό ανάποδο τόλουπ -και όχι τούλιπ, το ζαμπόν).
-Οι εκδόσεις με τα μυθιστορήματα από γυναίκες συγγραφείς (αλλά όχι μόνο) σε στυλ family saga που εκτυλίσσονται (στανταράκι) από: 1922-1940, 1941-1947, 1947-1949, 1940-1975, 1922-1975, 1941-1993 και ούτω καθεξής λες και είναι (αν)ακολουθία Φιμπονάτσι.
-Τα γαϊδούρια που παρκάρουν κλείνοντας τα ανοίγματα στα κάγκελα, και πανικοβάλλουν τους πεζούς
-Εκείνοι που έρχονται στο κέντρο με τα 4Χ4 και τρέχουν μιλώντας στο κινητό σε μικρά δρομάκια, τρομάζοντας πεζούς, παιδάκια, γάτες και γενικά την πανίδα της κάθε περιοχής.
-Τα ζωντόβολα που ακούνε τον αοιδό Καρρά να κοντανασαίνει και δεν τον πάνε στο 166 αλλά κάθονται και σπάνε πιάτα.
-Όσοι λένε “η απόλυτη σταρ”, “η μεγάλη κυρία της ενημέρωσης”, “ξύπνησε ο Εγκέλαδος”, “κρανίου τόπος η Ηλεία”, “σκληρό πόκερ”, “σε κλοιό χιονιά” και άλλα άθλια, κοινότοπα και αυθαίρετα.
-Οι θρασύτατοι που απαιτούν να περνάνε μπροστά σε ταμεία, ουρές, δημόσιες υπηρεσίες, βλέπε και αρχή του ποστ, συγγενείς κατηγορίες (Η απάντηση είναι μια στο πάγιο αίτημα: όχι)
-Οι φιλέριδες γέροντες που γεμίζουν τα μέσα μεταφοράς το πρωί (πού πάνε ρε παιδί μου όλοι τους;) και περιμένουν να τσακωθούν με όποιον βρουν για το thrill of the day.
-Οι αεράτοι που έρχονται με ένα πακέτο τσίχλες στο ταμείο του σούπερ-μάρκετ όπου στέκεσαι για ώρες σαν άλογο, και λένε “ένα πακετάκι έχω, να περάσω μπροστά γιατί το εξπρές ταμείο έχει κόσμο, να μην περιμένω;” (Η απάντηση είναι “όχι, και τώρα που το σκέπτομαι, μέχρι να χτυπήσει η ταμίας την καλαθούνα μου, θα πάω να πάρω και ένα ρύζι απ’ τον επάνω όροφο και δυό κιλά κολιούς για να περιμένω στο ζύγισμα, θα ρίξω και μια ματιά στις ψαροκροκέτες να δω αν ανεβήκανε οι τιμές, και ξανάρχομαι”.)
Ο κατάλογος συνεχίζεται…